Φορώντας τις ψηλές σου γόβες
κοιτάζοντας το κοντό σου φόρεμα στο καθρέφτη
ενώ χαϊδεύεις το απαλό σου δέρμα
καλύπτεις τις επιφανειακές ανάγκες!
Καθώς όμως περνάς το κραγιόν από τα δαγκωμένα χείλια
προσπαθώντας να κρύψεις τις χαραματιές τους
αισθάνεσαι την μεταλλική γεύση στο στόμα σου
και κλείνεις τα μάτια!
Καθώς όμως χτενίζεις τις μπούκλες των μαλλιών σου
προσεκτικά μία- μία
νομίζεις πως ξεπλέκεις τις λάθος αποφάσεις τις ζωής σου
πιστεύεις πως αποφεύγεις την "ψαλίδα" της μοίρας!
Και φεύγοντας πριν κλείσεις την πόρτα
αγκαλιά με την πανάκριβη σου τσάντα
κλείνεις το μάτι φοβισμένη στην απουσία
ελπίζοντας πως στην επόμενη στροφή θα έρθει η ευτυχία!
Κάνεις λάθος όμως μικρή μου πριγκιπέσα
οι γόβες της μαμάς δεν θα σε βοηθήσουν στην προσπέραση
το άρωμα που φοράς δεν θα μαγέψει τις σειρήνες της ζωής
και οι θύμισες θα σε ζώσουν σαν ζώνη ακριβή!
Και εκεί που θα λες καληνύχτα
σε ένα μικρό που θα χαϊδεύει την καλοστολισμένη βιτρίνα σου
το εγώ σου θα παλεύει με τα δίχτυα της ζωής
τα οποία είναι ένα νούμερο μικρότερα από αυτό που φοράς!
