Υπάρχουν κάποιες στιγμές που ειλικρινά πιστεύω πως ο δείκτης των αντοχών μου χτυπάει κόκκινο. είναι εκείνες τις στιγμές που νιώθω την φλεβίτσα στο μέτωπο να χτυπάει, που τα χέρια μου τρέμουν, το στομάχι μου σφίγγεται και το μόνο που σκέφτομαι είναι πως θα γίνει να αρχίσω να ουρλιάζω στην μάπα του άλλου, κάποιου άλλου, οποιουδήποτε άλλου, για να ξεσπάσω.
Τελικά το να μοιράζεσαι μεταξύ 4ων διαφορετικών εργασιών δεν είναι τόσο εύκολο όσο πίστευα και η μαγεία του πρώτου καιρού περνάει πολύ πιο γρήγορα από ότι περίμενα.... στόχος μου είναι να μην καταρρεύσω μέχρι τον Μάιο από εκεί και πέρα μπορώ να πέσω το ανάσκελο αλλά μέχρι τότε πρέπει να είμαι όρθια στα πόδια μου για να κερδίσω το προσωπικό μου στοίχημα.
Ψάχνω λοιπόν τρόπους να τα καταφέρω... και όχι ο ύπνος δεν είναι λύση γιατί ή θα σκέφτομαι τα θέματα της δουλειάς και σοτν ύπνο μου (μην γελάς, σε βλέπω, μου έχει συμβεί) ή δεν θα έχω πάνω από 4 ώρες για ύπνο......
Αν έχεις λοιπόν καμία συμβουλή στείλτην μου.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου