Φιλία!!!! ... μέχρι τώρα άκουγα πολύ συχνά το ερώτημα αν υπάρχει φιλία ανάμεσα σε άνδρες κ γυναίκες... δεν είχα αναρωτηθεί όμως ποτέ μου αν υπάρχει φιλία μεταξύ ανθρώπων!!!!Θεωρούσα δεδομένο ότι υπάρχει!!
Μάλλον γελάστηκα! Ευτυχώς ήρθε σχετικά νωρίς αυτή η καρφίτσα η οποία έσπασε το μπαλόνι μέσα στο οποίο είχα δημουργήσει τον φανταστικό κόσμο μου όπου όλα ήταν όμορφα και αγγελικά πλασμένα. Έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι ήταν αθώοι και κανένας δεν έκανε αρνητικές σκέψεις. Έναν κόσμο στον οποίο όλα όσα λεγόντουσαν ήταν απολύτως ειλικρινά!!!!
Όχι δεν είμαι ακόμα 5 χρονών! Είμαι πολύ μεγαλύτερη!!! Τελικά όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, και όταν συμβούν το μόνο που πρέπει εμείς να κάνουμε είναι να τα αποδεκτούμε!!! Κάποτε κάποιος μου είχε πει "Κοίτα μόνο τον εαυτό σου και κανέναν άλλον... μην ασχολείσαι με το τι συμβαίνει γύρω σου παρά μόνο εάν και εφόσον αυτό το κάτι επηρρεάζει την δική σου ζωη!" Τότε είχα πει πως δεν είναι έτσι η ζωη! Είχα πει οτι το να βοηθάω τους άλλους είναι αναγκαίο... αποδείχθηκα τελείως λάθος.
Υπάρχει φιλια στις μέρες μας; και αν ναι που ειναι κρυμμένη; Οι άλλοι ανθρωποι ειναι απλα συνοδοιπόροι μας στην ζωή ή παίρνουν την πένα και πάνω σ΄ένα άγραφο χαρτί σχεδιάζουν κομμάτια της ζωής μας;
Μέχρι και πριν μία ώρα πίστευα πως υπάρχει φιλία... πως κάπου στον κόσμο υπάρχουν άτομα τα οποία με αγπάνε και τα αγαπάω χωρίς να έχω ή να έχουν κάποιο απώτερο σκοπό! Τι όμορφα που ακούγεται...!
Είναι πολύ σκληρό να δίνεις κομμάτια του εαυτού σου σ' έναν άνθρωπο και να καταλαβαίνεις μετά ότι δεν άξιζε. Είναι πολύ δύσκολο να καταλαβαίνεις πώς όλα όσα πίστευες και με τα οποία είχες συμβιβαστεί μέχρι τώρα ήταν ψέματα. Είναι πολύ άδικο να βλέπεις τα όνειρα σου και τα συναισθήματα σου να χάνοντε σαν να τα είχες γράψει πάνω στην άμμο και να περνάνε τα κύματα το ένα πίσω από το άλλο και γλύφοντας την άμμο σιγά σιγά και βασανιστηκά να τα σβήνουν, αφήνοντας σε σένα μόνο κάποια σημάδια να σου θυμίζουν ότι κάποτε σε αυτό το σημείο είχες αφήσει ένα κομμάτι των σκέψεων σου!
Θα μου πεις και εσύ τι κάθομαι και γράφω... δεν ξερω γιατί το κάνω αυτό... γιατί κάθομαι και γράφω αυτό το κείμενο...μάλλον γιατί θέλω ειλικρινά να ξεσπάσω κάπου μάλλον γιατί αυτή την στιγμή μ αυτό το κείμενο θρηνώ για την χαμένη φιλία, για τον φίλο μου που μόλις πέθανε μέσα στην καρδιά μου και για τον χαμένο εγωισμό μου!
Μάλλον γελάστηκα! Ευτυχώς ήρθε σχετικά νωρίς αυτή η καρφίτσα η οποία έσπασε το μπαλόνι μέσα στο οποίο είχα δημουργήσει τον φανταστικό κόσμο μου όπου όλα ήταν όμορφα και αγγελικά πλασμένα. Έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι ήταν αθώοι και κανένας δεν έκανε αρνητικές σκέψεις. Έναν κόσμο στον οποίο όλα όσα λεγόντουσαν ήταν απολύτως ειλικρινά!!!!
Όχι δεν είμαι ακόμα 5 χρονών! Είμαι πολύ μεγαλύτερη!!! Τελικά όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, και όταν συμβούν το μόνο που πρέπει εμείς να κάνουμε είναι να τα αποδεκτούμε!!! Κάποτε κάποιος μου είχε πει "Κοίτα μόνο τον εαυτό σου και κανέναν άλλον... μην ασχολείσαι με το τι συμβαίνει γύρω σου παρά μόνο εάν και εφόσον αυτό το κάτι επηρρεάζει την δική σου ζωη!" Τότε είχα πει πως δεν είναι έτσι η ζωη! Είχα πει οτι το να βοηθάω τους άλλους είναι αναγκαίο... αποδείχθηκα τελείως λάθος.
Υπάρχει φιλια στις μέρες μας; και αν ναι που ειναι κρυμμένη; Οι άλλοι ανθρωποι ειναι απλα συνοδοιπόροι μας στην ζωή ή παίρνουν την πένα και πάνω σ΄ένα άγραφο χαρτί σχεδιάζουν κομμάτια της ζωής μας;
Μέχρι και πριν μία ώρα πίστευα πως υπάρχει φιλία... πως κάπου στον κόσμο υπάρχουν άτομα τα οποία με αγπάνε και τα αγαπάω χωρίς να έχω ή να έχουν κάποιο απώτερο σκοπό! Τι όμορφα που ακούγεται...!
Είναι πολύ σκληρό να δίνεις κομμάτια του εαυτού σου σ' έναν άνθρωπο και να καταλαβαίνεις μετά ότι δεν άξιζε. Είναι πολύ δύσκολο να καταλαβαίνεις πώς όλα όσα πίστευες και με τα οποία είχες συμβιβαστεί μέχρι τώρα ήταν ψέματα. Είναι πολύ άδικο να βλέπεις τα όνειρα σου και τα συναισθήματα σου να χάνοντε σαν να τα είχες γράψει πάνω στην άμμο και να περνάνε τα κύματα το ένα πίσω από το άλλο και γλύφοντας την άμμο σιγά σιγά και βασανιστηκά να τα σβήνουν, αφήνοντας σε σένα μόνο κάποια σημάδια να σου θυμίζουν ότι κάποτε σε αυτό το σημείο είχες αφήσει ένα κομμάτι των σκέψεων σου!
Θα μου πεις και εσύ τι κάθομαι και γράφω... δεν ξερω γιατί το κάνω αυτό... γιατί κάθομαι και γράφω αυτό το κείμενο...μάλλον γιατί θέλω ειλικρινά να ξεσπάσω κάπου μάλλον γιατί αυτή την στιγμή μ αυτό το κείμενο θρηνώ για την χαμένη φιλία, για τον φίλο μου που μόλις πέθανε μέσα στην καρδιά μου και για τον χαμένο εγωισμό μου!
