Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Μετά από καιρό

Πόσο καιρό είχα νηφάλια να παίξω αυτό το παιχνίδι.
Να νιώσω αυτή την ανάγκη
Να δω αυτά τα χρώματα.
Πόσο καιρό είχα να σε ακούσω να συλλαβίζεις την ανάγκη
Να δαγκώνεις τις στιγμές
Να μειώνεις του φόβους και το σκοτάδι

Πόσο καιρό είχα να κοιτάξω βαθιά μέσα στα ματιά σου
Να ακούσω την σιωπή σου
Και να συλλαβίσω αργόσυρτα την κάθε μου ανούσια ελπίδα.

Πόσο καιρό είχα να αισθανθώ την ζεστή σου ανάσα βαθιά μέσα στην ψυχή μου
Να αποζητήσω τις κόκκινες σταγόνες που έτρεχαν πάντοτε από τα μάτια σου
Πόσο καιρό είχα να καρδιοχτυπήσω για μια κρυφή στιγμή μαζί σου

Χιλιάδες μαύρες γραμμές λερώνουν το ηδονικά λευκό χαρτί
Οι σκέψεις σταμάτησαν να κρύβονται πίσω από καπνούς
Αντίκρυσα τη ζωή κατάματα και αποφάσισα να πηδήξω στο κενό

Λόγια. Μόνο αυτό είσαι. Λόγια κούφια απλά για να εντυπωσιάσεις την στιγμή
Μα η στιγμή έφυγε και εσύ έμεινες να την κοιτάς γυρίζοντας την πλάτη σου στο παρόν.

Μαύρες καμπύλες γραμμές που λερώνουν το λευκο σου