Την μοναξια φοβαμαι.... χωρις εσενα δεν κοιμαμαι λεει το τραγουδι... ποτε δεν καταλαβα αυτο τον στιχο.... τωρα τον νοιωθω μεσα στο πετσι μου... κυλαει μεσα στο μεδουλι μου.

θανατους εχω βιωσει αρκετους στην ζωη μου με πρωτο και "καλυτερο" του πατερα μου οταν ημουν μωρο ακομα...ευτυχως ο θεος δεν με αφησε τελειως ορφανο... εκτος απο την μητερα μου μου ειχε αφησει εναν αξιολατρευτο ανθρωπο ενα διαμαντι εναν καταπληκτικο χαρακτηρα... τον παππουκα μου!

για 21 ολοκληρα χρονια υπηρξε παππους πατερας φιλος..... με εμαθε πως ειναι να σε αγαπανε κ να αγαπας να αγκαλιαζεις απο την ψυχη σου κ να σε αγκαλιαζουν με τον ιδιο τροπο. με εμαθε να κοιταω τον αλλον μεσα στα ματια κ να μοιραζω ευγνωμοσυνη και αγαπη! και τωρα αυτος ο ανθρωπος δεν ειναι κοντα μου... ο θεος αποφασισε πως ηρθε η ώρα να μου τον παρει μακρυα.... πως πρεπει να παει μαζι με τους υπολοιπους αγγελους να ξεκουραστει....

το ξερω πως ειναι διπλα μου ακομα το ξερω πως με κοιταζει και ειναι χαμογελαστος...ακομα και την τελευταια στιγμη χαμογελουσε! τον αισθανομαι να με παιρνει αγκαλια κ να μου ψιθυριζει πως πρεπει να συνεχισω την ζωη μου....

και αυτο θα κανω οπως μου ελεγε οταν ξαπλωνα στα ποδια του και μου χαιδευε τα μαλλια μου, θα ειμαι δυνατη και θα χαμογελαω ολη την ωρα.....

ΠΑΠΠΟΥΚΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΟΣΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ!
ΠΑΠΠΟΥΚΑ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ.....!
ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ!!

να ερχεσαι να με επισκεπτεσαι τα βραδια και να με παιρνεις αγκαλια!!!!

σε αγαπαω!