Κυριακή 26 Απριλίου 2009

επιστροφή...

Επέστεψα... τώρα αυτό είναι καλό ή κακό... επέστρεψα. άνοιξα την κουρτίνα να μπει φως... το παράθυρο να μπει φρέσκος αέρας... τον υπολογιστή για να αποκτήσω ζωή (αυτή η βουβαμάρα του άδειου σκονισμένου σπιτιού είναι τελείως καταθλιπτική!). κάθε φορά τα ίδια.

φτάνω στο αεροδρόμιο, παίρνω βαλίτσες, κάνω τσιγάρο, σκουπίζω τα δάκρυα, μπαίνω στο τρένο, μαζεύω τα δάκρυα, φτάνω σπίτι και προσπαθώ να σταματήσω να σπαρταράω σαν το ψάρι έξω από το νερό. ξέρω πως πρέπει να δω κόσμο αλλά αρνούμαι. ξέρω πως πρέπει να σταματήσω να κλαίω αλλα δεν μπορώ.

3 χρόνια μετά και ακόμα το ίδιο σκηνικό. χωρίς καμία απολύτως παραλλαγή. ίδιες κινήσεις ίδια δάκρυα ίδια τηλεφωνήματα και ακόμα δεν το πήρα απόφαση.
ελπίζω να συνέλθω πιο σύντομα αυτή την φορά... γιατί όπως μου είπε και το γυφτάκι μου αν δει κάποιος ψυχολόγος- ψυχίατρος το blog μου θα μου γράψει κατευθείαν συνταγή για ηρεμιστικά- αντικαταθλιπτικά.

μου έλειψε να γράφω πάντως... απο σήμερα... Λονδίνο... (ή αλλιώς Φακές...χιχι) και blogging.

3 σχόλια:

Γυφτάκι είπε...

Ρε κατακαημένο μου... σε νοιώθω! Στο Λονδίνο! Να ανοίγεις το παράθυρο και να βλέπεις τον Τάμεση! Να πηγαίνεις βόλτα στο Νότιγκ Χιλ και στην Όξφορντ στριτ. Να έχεις στα πόδια σου όλη την κουλτούρα του κόσμου. Τα καλύτερα θέατρα τα καλύτερα μουσεία τα καλύτερα γενικώς. Να κάνεις φίλους νέους ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Να πετιέσαι για ΣΚ στην Αθήνα και να ξέρεις απ έξω όλα τα πληρώματα των αεροσκαφών της Ολυμπιακής... Και πάνω από όλα και κυρίως να σπουδάζεις το όνειρό σου. Α ρε καημένο μου! Πόσο σε καταλαβαίνω. Θλίψη! Στεναχώρια! Ζοοοοορι! Θα περάσει βρε χαζό.Θα περάσει και θα επιστρέψεις. (αλλά τότε που θα θέλεις να επιστρέψεις στο Λονδίνο... δεν θα μπορείς...)

Ο άλλος είπε...

Beautifull....

pandora's box είπε...

@ Γυφτακι....

φακές...

@ ο αλλος ρε!

:D