Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Είμαστε ακόμα ζωντανοί….. (?)


Λοιπόν, υποσχέθηκα κομμάτι και θα το έχετε! (Αααα, όλα και όλα. Έχω όρεξη για απειλές. Τέλος. Δεν μπορώ να το καταπιέσω.) Νομίζω πως εύκολα μπορεί κάποιος που διαβάζει συχνά το blogaki μου να καταλάβει πως είμαι καλά πλέον. Αυτό είναι εμφανές από πολλούς λόγους.

Α. Έχω καιρό να γράψω. (Χμμ! τώρα αυτό είναι δείγμα του ότι είμαι καλά και εγώ είμαι και χαρούμενη γι’ αυτό!!!!)
Β. Έχω βάλει χρώμα στην φωτογραφία του προηγούμενου post (ίσως και σ’ αυτό δεν ξέρω ακόμα we will see!)
Γ. Βάζω πολλές παρενθέσεις και όχι τελίτσες. (Καλά οκ αυτό μπορεί να είναι πολύ μικρή λεπτομέρεια αλλά ένας συνειδητοποιημένος αναγνώστης μου –ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ- θα έπρεπε να το έχει καταλάβει ήδη.)

Και γιατί είμαι καλά? Πως το έπαθα και είμαι καλά? Και γι’ αυτό παίζουν πάμπολλοι λόγοι.

Α. Έκανα μία ανασκόπηση του blogakiou μου και είδα πως μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα. Πολύ κατάθλιψη και το γυφτάκι μου είχε δίκιο πως κάποιος ψυχολόγος θα μπορούσε άνετα να μου γράψει αντικαταθλιπτικά και να απαιτήσει να απομακρυνθούν όλα τα ξυραφάκια από το σπίτι μου και όχι μόνο.
Β. Επίσης είδα και όλα τα σχόλια που έχουν γραφτεί τα οποία επίσης έλεγαν να «ανέβω» (ψηλά πολύ ψηλά) γιατί δεν την παλεύω!
Γ. Βρήκα δουλειά σε περιοδικό και επιτελούς αισθάνομαι πως ζω το όνειρο μου (ελπίζω να μην γίνει εφιάλτης!)
Δ. Αποφάσισα πως η ζωή είναι μικρή –πολύ μικρή- και πως πρέπει να απολαμβάνω κάθε δευτερόλεπτο της και να ρουφάω (με το καλαμάκι) κάθε εμπειρία. Γιατί όταν θα σιτέψω και θα γίνω γριά σταφιδιασμένη γυναικούλα και θα παρακαλάω τα εγγόνια μου (ναι, ναι μιλάω για εγγόνια) να μου φέρουν ένα ποτήρι σαμπάνια (είπαμε βρε παιδί θα είμαι γριά, σταφιδιασμένη, θα έχω εγγόνια ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΠΕΣΩ? Ας πίνω at least σαμπάνια!) θα πρέπει να έχω πει ότι τα έζησα όλα!
Ε. Γιατί ρε συ όλα δεν μου πάνε καλά αλλά η Πολυάννα (τα βιβλία της οποίας το γυφτάκι μ’ έβαζε να τα διαβάζω και με αυθυποβολή με έκανε και να πιστεύω πως μου αρέσουν) έλεγε πως παντού υπάρχει μία θετική πλευρά και λέω να την ψάξω. (και αν χρειαστεί θα προσλάβω και την Νικολούλη με τον Χαρδαβέλα μαζί!)
Ζ. (ή ΣΤ. Whatever!) Γιατί επιτέλους βρήκα το πρώτο θετικό στο να μην έχω αμάξι ή μηχανή. ΔΕΝ ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΕΝΖΙΝΗ!!!!

Η. Γιατί ξύπνησα σήμερα και άκουσα το:

http://www.youtube.com/watch?v=e9iQbnZC9Kc

(αν μάθω να κάνω upload και videakia θα είμαι ακόμα πιο χαρούμενη!)

8 σχόλια:

Unknown είπε...

Πιστεύω ότι αυτή η μέρα (16/02/2010)πρέπει να γραφτεί στην ιστορία σαν τη μέρα που το μικρό μου σγουρομάλλικο καθαρματάκι αποφάσισε ότι σε αυτή τη ζωή πρέπει να είσαι καλά (ή να προσπαθείς να είσαι) για να επιβιώσεις. Ελπίζω λοιπόν αυτή η κρίση αισιοδοξίας και χαράς να κρατήσει πολύ γιατί αυτά τα όμορφα ματάκια (που τόσα χρόνια είναι ένας λόγος που ομορφαίνει η ζωή μου) πρέπει να είναι χαμογελαστά! «Σφύριξε χαρούμενα μπορεις… τουρουτουρουρουρου… Δες τη θετική πλευρά της ζωής….»

Γυφτάκι είπε...

άντε λέμε.... ΕΠιτέλους ξεστραβώθηκες και είδες τα καλά της ζωής!
Καιρός ήταν.
Όρμα παιδάκι μου μπροστά και ζήσε τη ζωή σου.
Αμάν πια!
φιλιά

Prisoned Soul είπε...

ομολογώ πως πριν πολύ λίγο καιρό ανακάλυψα το blog σου αλλά εγινα αμέσως αναγνώστης του... μπορεί να μην σε ξέρω αλλά σιγουρα χαίρομαι που είσαι καλά.

pandora's box είπε...

@ ANNA....

ok σημειωσε την ημερομηνια και απαιτω χρωματιστα μπαλόνια και καλαμάκια κάθε χρονο τέτοια μέρα για να το γιορτάζουμε!!!!

pandora's box είπε...

@ Γυφτάκι....

τα άνοιξα και προσπαθώ.... θα δούμε....

pandora's box είπε...

@ Prisoned Soul....

χαίρομαι πάρα πολύ που ο πάτος του κουτιού μου σε γοήτευεσε και ευελπιστώ να σε κρατήσει....

:)

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Χαιρομαι πολυ πολυ που σε βλέπω τόσο θετική!!! Αντε να αλλάζεις σιγά σιγά και να χαμογελάς περισσότερο!!! Δεν φοβάμαι τέτοιες "απειλες"!!!Αντίθετα με κάνουν χαρούμενη...

"Μυστικά" φιλιά!!!

pandora's box είπε...

@ Μυστικό Μονοπάτι....

:D (speechless)