Εγώ φταίω

«Εγώ φταίω που σου επέτρεψα να με διαβάσεις. Που σου επέτρεψα να κοιτάξεις την ψυχή μου και να την αναμοχλεύσεις. Εγώ φταίω που σε άφησα να αγγίξεις το σώμα μου, να αισθανθείς τις δονήσεις του εαυτού μου και να μυρίσεις τον φόβο μου. Εγώ φταίω που σου επέτρεψα να με αγκαλιάσεις και να μάθεις τις σκέψεις μου. Εγώ φταίω που σε κοίταξα στα μάτια»

Δίπλωσε προσεκτικά το χαρτί και το έβαλε βαθιά μέσα στην τσέπη της. Επέτρεψε στον εαυτό της να ξεθάψει από το πάτο του μυαλού της τις σκέψεις της αλλά δεν θα επέτρεπε να ξεγλιστρήσουν και από την τσέπη της οι σκέψεις της. Έβαλε δειλά το χέρι στην τσέπη της, το έκρυψε μέσα στις ιδρωμένη της παλάμη και έσφιξε με δύναμη ένα ένα τα δάχτυλά της. Αισθανόταν το χαρτί να μικραίνει, να συρρικνώνεται μέσα στην γροθιά της και για ένα δευτερόλεπτο αισθάνθηκε ανακούφιση. Αισθάνθηκε ότι το είχε βγάλει από μέσα της.

Για ένα και μοναδικό δευτερόλεπτο.

Κράτησε την γροθιά της σε στάση άμυνας και πέρασε από δίπλα του κρατώντας την αναπνοή της και ρουφώντας με δύναμη τα δάκρυα της.

Το δευτερόλεπτο πέρασε, η ανάσα της τελείωσε, τα δάκρυα της ξέφυγαν, οι σκέψεις επέστρεψαν.