Έκλεισε τα μάτια της. Χάθηκε μέσα στις νότες που γεννούσε το πιάνο. Το λάτρευε να μένει ακίνητη και να ταξιδεύει με την μελωδία του πιάνου. Συνήθως έφευγε μακρυα από όλα ενώ φανταζόταν πως είναι να δημιουργείς ήχους, να συνθέτεις μελωδίες, να χαμογελάς γιατί έφτιαξες κάτι δικό σου. Έφευγε μακρυά από την πραγματικότητα κλείνοντας τα πάντα πίσω από μία μικρή γυάλινη πόρτα χωρίς χερούλι, χωρίς κλειδαριά. μπορούσε να τα δει όλα αλλά δεν μπορούσαν να την πλησιάσουν... μέχρι να τελειώσει το κομμάτι τουλάχιστον... μέχρι να ξυπνήσει απότομα από την ονειροπόληση.
Αυτή την φορά έβαλε την μουσική να παίζει όχι για να απομακρυνθεί από την πραγματικότητα αλλά για να πάρει φόρα, να κλείσει την μύτη και να βουτήξει όσο πιο βαθιά γινόταν.
Άλλαξε. Το αισθανόταν. Πλέον δεν γύριζε την πλάτη στην αλήθεια αλλά την κοιτούσε στα μάτια ορθόνοντας το ανάστημα της και πάλευε. Πάλευε να βρει λύσεις σ' όλα, από το πιο ασήμαντο μέχρι το πιο σημαντικό, με σύμμαχο της την μελωδία..το πιάνο.. γιατι η ζωή κυλά όπως το νερό στο ποτάμι,άλλωτε ήρεμα άλλωτε φουρτουνιασμένα!
Άνοιξε τα μάτια της. Η μελωδία γέμιζε ακόμα το δωμάτιο. Αυτή την φορά θα απολάμβανε την ζωή, όχι την ονειροπόληση...
p.s. http://www.youtube.com/watch?v=rhN7SG-H-3k
2 σχόλια:
Αν είσαι εσύ αυτή που άρχισε επιτέλους να αντιμετωπίζει την πραγματικότητα κατάματα τότε τι να πω... απλά συγχαριτήρια... Εγώ έχω μπουχτήσει τόσο από την πραγματικότητα και "το σωστό" και "το πρέπει" που το μόνο που προσπαθώ πια είναι να φύγω έστω και για λίγο μακρυά... γι αυτό και γράφω άλλωστε...το γράψιμο είναι το μοναδικό μου διέξοδο...
@ Prisoned Soul....
Εγώ είμαι -και καλά-.... αλλά να σου πω την αλήθεια μου δεν μαρέσει ήταν πιο όμορφα όταν απλά εφευγα μακρυα... τώρα πονάω περισσότερο. Δυστυχώς όμως είναι κάποιες καταστάσεις τις οποιες πρέπει να τις κοιτάξεις κατάματα να δείξεις λιγο δοντάκι και να παλέψεις ώστε να βγεις νικητής.
το γράψιμο όχι απλά είναι διέξοδος, είναι μία άλλη διάσταση!!
Δημοσίευση σχολίου