ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ!

Σήκωσε το βλέμα της από την οθόνη του υπολογιστή της… είχε απορροφηθεί εδώ και ώρες και δεν είχε καταλάβει ότι είχε νυχτώσει, μέχρι που ένα έντονο φως μπήκε από το παράθυρο. Άνοιξε τα μάτια της διάπλατα, μία τεράστια πανσέληνος στεκόταν απέναντι της και τη κοίταζε σαν να περίμενε καρτερικά να ασχοληθεί και εκείνη μαζί της… σαν να την καταλάβαινε… σαν να διάβαζε την σκέψη της.

Λάτρευε την πανσέληνο… την ταξίδευε μακρυα από όλα και από όλους. Την έφερνε πιο κοντα σ’ εκείνον, ήταν σίγουρη πως και εκείνος της είχε ρίξει έστω μία βιαστική ματιά, ακόμα και αν δεν ήταν κοντά της. Ακόμα και αν την κοιτούσε με άλλην στην αγκαλιά του, της αρκούσε που κοιτάξανε για λίγο την ίδια πανσέληνο….σαν να ενώθηκαν τα βλέμματα τους και να ταξιδέψανε παρέα πέρα από την πραγμτικότητα που τόσο πλήγωνε…

“Μα εχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραια….το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρεα” από κάποια γωνιά του μυαλού της ψυθίριζε τους στίχους και άφηνε τα δάκρυα της να τρέχουν….

(http://www.youtube.com/watch?v=MZQfbcWDP2g)