Για μενα!

Και όπως με το νυχι προσπαθω να ματωσω τα χειλια μου... και όπως προσπαθω να μαζεψω τον ιστο των σκεψεων μου που χανονται μεσα στην μουσικη... τα ματια μου ξεφευγουν στην ομορφη τρυφεροτητα του κενου....

Θολωσε το παρον και μοιαζει να ναι ιδιο με το παρελθον... θολωσε το παρελθον και μοιαζει με το μελλον. το μέλλον ματωμένο και κοφτό χωρίς γωνίες χωρις μανδυες χωρις ηθελημενες συγγνωμες και μασκαρεμενες γνώμες.

Για μενα προσπαθω να κρατηθω να κλεισω τα ματια και να μην φυγει ουτε μια σταγονα σκεψης... για μενα δαγκωνω δυνατα και γευομαι την πικρα των λεξεων...για να διαφυλαξω την αλμυρα της σιγουρης αβεβαιοτητας που κρυβει μεσα της η ζωη μου.... για μενα ενω μυριζω την ατμοσφαιρα που ειναι πικρη δεν ανοιγω το κουτακι της ψυχης μου και δεν μοιραζω αληθειες πικρες καημους . δεν μοιραζω την πραγματικοτητα... παρα μονο την φυλακιζω μεσα στα διχτυα των αναστεναγμων μου και την κερναω σε μενα!

Γιατι αν ποτε καταφερω και τα μοιραστω αυτα με σενα η αγκαλια σου δεν θα ειναι αρκετη να με χωρεσει. η αγκαλια σου δεν θα ειναι δυνατη να με αντεξει... η αληθεια θα σε φοβισει και θα αρχισεις να τρεχεις... και εγω δεν θα σε φωναξω.. θα καταλαβω.. απλα θα πονεσω θα κλαψω αλλα δεν θα σε ψαξω γιατι θα ξερω... ειναι βαρυ το φορτιο καλυτερα να μην στο δωσω.... θα καταλαβω... για μενα λοιπον τα κραταω για να μην φυγεις να μην πεταξεις για μενα λοιπον για να μπορω να σε κοιταω να με κοιτας... να μπορω να σε χαζευω οταν γελας... και ας ξερω πως δεν αξιζει ολο αυτο ας ξερω πως εισαι μια οθφαλμαπατη για μενα τελικα θα αντεξω...

μην ξεχνας...

Κρυώνω και εσύ γκρεμίζεις τους τοίχους γύρω μου....

Δώσε μου πνοή.... μην μου την κλέβεις!

Μην ξεχνάς.... να μ΄αγαπάς....

Καληνύχτα!

Μία ηλιαχτίδα της χάιδευε το πρόσωπο και αισθανόταν την ανάσα του τόσο κοντά στο λαιμό της.... χθες το βράδυ είχε έρθει σαν τον κλέφτη μέσα στο δωμάτιο της... είχε ξαπλώσει μαζί της, την πήρε αγκαλιά, της χάιδευε τα μαλλιά, την φιλούσε, την νανούριζε και της είχε υποσχεθεί πως δεν θα φύγει από κοντά της! Έχοντας αυτή την υπόσχεση του στο μυαλό της αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του μυρίζοντας το άρωμα του δέρματος του.

... άνοιξε τα μάτια της δειλά και τον είδε δίπλα της... ένα συναίσθημα ευτυχίας πλημμύρισε την καρδιά της! Ήταν εκεί και την κοιτούσε χαμογελώντας σαν άγγελος! "Κλείσε τα μάτια σου και άσε με να σε χαζέψω λίγο ακόμα όσο κοιμάσαι" και έτσι και έκανε... έκλεισε τα μάτια της και τον άφησε να παίζει με τα μαλλιά της....ήταν εκεί και αυτό της αρκούσε...

Όταν ξανα άνοιξε τα μάτια της ήταν μόνη στο κρεβάτι...! Τρόμαξε...σηκώθηκε τον έψαξε μέσα στο σπίτι μα δεν τον βρήκε. Επέστρεψε απογοητευμένη στο κρεβάτι. Ήταν όνειρο... ήταν μόνη της... ποτέ δεν είχε έρθει... αισθάνθηκε δάκρυα να της καίνε τα μάγουλα και να μουσκεύουν το μαξιλάρι της... έκλαιγε η καρδιά της...τρανταζόταν ολόκληρη... ήταν όνειρο έλεγε και ξανά έλεγε.... ένα τόσο όμορφο, δυνατό και ζωντανό όνειρο!! Μπορούσε ακόμα και εκείνη την στιγμή να μυρίσει το άρωμα του...να νοιώσει το άγγιγμα του σαν να ήταν πραγματικά εκεί δίπλα της εκείνος!

Έμεινε όλη την ημέρα στο κρεβάτι...αρνήθηκε να επικοινωνήσει με τον οποιοδήποτε.... εκείνη η μέρα ήταν αποκλειστικά δικιά της... δικιά της και εκείνου....έπρεπε να διαφυλάξει εκείνες τις στιγμές ευτυχίας...να τις ζησει ξανά και ξανά μέχρι να γίνουν ένα με το εγώ της.... Αλλά το είχε πάρει απόφαση... για πρώτη φορά μετά από πολλούς μήνες θα άφηνε ανοικτό το μικρό φωτάκι δίπλα στο κομοδίνο της. Φοβόταν να κοιμηθεί στο σκοτάδι. Φοβόταν πως γι' ακόμα μία φορά θα έκλεινε τα μάτια της και όταν τα ξανά άνοιγε αυτός θα ήταν δίπλα της. Θα την αγκάλιαζε, θα της χάιδευε τα μαλλιά, θα την φιλούσε, θα την νανούριζε και το πρωί θα εξαφανιζόταν πάλι αφήνοντας πίσω του μόνο την φωνή του να χτυπάει με λύσσα στους τοίχους του δωματίου της και να της λέει καληνύχτα... μια καληνύχτα κοφτερή σαν λεπίδα... μία καληνύχτα που θα χάραζε όλο της το σώμα... Φοβόταν να κλείσει τα μάτια της στο σκοτάδι μην τυχόν και ακούσει την ανάσα του ξανά.

Απόψε ήθελε να πει καληνύχτα στον εαυτό της μόνη της.... να κοιτάξει κατάματα το κενό, να μυρίσει την μοναξιά και το μυαλό της να μην της παίξει περίεργα παιχνίδια...!

Πτήσεις...

"Καλημέρα, τι θα πιειτε?"

"Ευχαριστώ πολύ τίποτα.."

Έστρεξε το βλέμμα της έξω από το παράθυρο και προσπάθησε να κοιτάξει κατάματα τον ήλιο. Δεν άντεξε πολύ και ΄δακρυα κατέκλεισαν τα μάτια της. κοίταξε τα σύννεφα και σκέφτηκε πόσο πολύ θα ήθελε να μπορούσε να ξαπλώσει πάνω τους, να περπατήσει, να κολυμπήσει μέσα τους...

Δεν την φόβιζε η πτήση, είχε άλλωστε καταγράψει πολλές χιλιάδες αεροπορικά μίλια στην μικρή ζωή της....αλλά μισούσε τα αεροπλάνα! Καθε αεροπλάνο ήταν ένας αποχωρισμός, ένας μικρός θάνατος, μια βαθειά πληγή μέσα της.

"Δεν θα κλάψω...δεν θα κλάψω... δεν θα κλάψω....! ΓΑΜΩΤΟ σταματα να κλαις!!!!!!!!!"

Αυτή ήταν η μόνιμη σκέψη της μέσα στα αεροπλάνα....! όταν σκεφτόταν το πως θα φαινόταν μέσα από τα μάτια ενός άγνωστου νευρίαζε. πίστευε πως η συμπεριφορα της και οι αντιδράσεις της την έκαναν να φαίνεται σαν ένα κακομαθημένο πλάσμα που δεν αντέχει τους αποχωρισμούς. "ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΜΩΣ....!" Κάθε πτήση για εκείνη ήταν αυτόματα και η λήξη μίας ευτυχισμένης περιόδου και η αρχή μίας άλλης πολύ πιο δύσκολης... έπρεπε να πατάει "pause" στην ζωή της και αυτό την κούραζε... δεν άντεχε να αφήνει κομμάτια πίσω της και όταν επέστρεφε να προσπαθούσε να τα ξανα μαζέψει για να φτιάξει τον εαυτό της...!

"Η ένδειξη προσδεθείτε άναψε. Παρακαλούμε δέστε τις ζώνες σας και βεβαιωθείτε πως το κάθισμα σας βρίσκεται σε όρθια θέση και το ατομικό σας τραπεζάκι είναι κλειστο."

Το αεροπλάνο με μία βουτια έσκισε τα σύννεφα και της επέτρεψε έστω και για λίγες στιγμές να αισθανθεί πως κολυμπάει μέσα τους! Της χάρισαν μερικά λεπτά για να απολαύσει το χάδι του πορτοκαλοροζ ουρανου, να φανταστεί το αεράκι να τις χαιδεύει το πρόσωπο και τα αφράτα σύννεφα να την αγγαλιάζουν...και όλα αυτά πίσω από το παγωμένο τζαμάκι.... την έπνιγε το κλειστό παράθυρο, την ενοχλούσε η παρέα από δίπλα και απλά δυνάμωνε την μουσική, σκούπιζε τα μάτια της και έπνιγε την θλίψη! άλλωστε έπρεπε να είναι δυνατή ώστε να πατήσει ξανά το "play" σε αυτή την ζωή της....

"Καλωσήρθατε στο Λονδίνο και ευχαριστούμε που μας επιλέξατε για την πτήση σας. Θα χαρούμε να σας δούμε στην επόμενη πτήση...."

Φέτος... δεν θα έρθουν τα Χριστούγεννα...!

Η φωτογραφία είναι από το www.troktiko.blogspot.com

Φέτος τα Χριστούγεννα δεν θα έρθουν... όπως λέει ο μικρός μας φίλος στην έκθεση του... πέθανε ένα παιδάκι, κάψανε ολόκληρη την Ελλάδα, κάψανε το δέντρο στο Σύνταγμα, σπάσανε τα μαγαζιά άρα...γιατί να έρθουν τα Χριστούγεννα?

Φέτος δεν θα γιορτάσουμε....!

Φέτος θα θρηνήσουμε για τον μικρό Αλέξη...!

Φέτος θα θρηνήσουμε για το πως καταντήσαμε την χώρα μας...!

...

Προσπαθώ να μαζέψω τις σκέψεις μου και να γράψω κάτι για το φρικτό γεγονος του χαμου του 16 χρονου ΑΛΕΞΗ αλλά και όσα ακολούθησαν! Ειλικρινα είναι αδύνατο... είναι τόσα πολλά και τόσο λίγα αυτά που μπορεί να πει κάποιος... και τόσο μπερδεμένα που μπορεί να καταλήξεις φορέας παραπληροφόρησης!

Η αγριοτητα και η βαρβαρότητα είναι πρωτοφανής!!!! Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική αντίδραση!
Με ολα αυτα που γίνοντε έχουμε ξεχάσει το απο που ξεκίνησε το όλο θέμα....!!!!!!!!!

Ειλικρινα δεν ξέρω τι να πω.... έχω χάσει τα λόγια μου!

Santa Claus is coming to town....

Προσπαθώ να θυμηθω την τελευταία φορά που έγραψα γράμμα στον Αγιο Βασίλη... και δυσκολεύομαι λίγο... οκ από μικρή ήμουν πανέξυπνο παιδι και ήξερα πως ίσως και να μην υπάρχει... αλλά ακόμα και σήμερα μ αρέσει να ελπίζω.... οπότε φέτος στα 20 μου... θα του γράψω γράμμα!!!!!!!!!! Και για να είμαι σίγουρη ότι θα το δει.... θα το γράψω εδω!!!

Αγαπητέ Άγιε μου Βασίλη!

Επιτέλους ήρθε η στιγμή που πρέπει να σου γράψω το πολυπόθητο γράμμα με το τι θέλω να μου φέρεις φέτος τα Χριστούγεννα! Γνωρίζω πως όλα τα παιδάκια σου γράφουν μόνο αυτή την περίοδο αλλά εγώ σε σκέφτομαι όλο το έτος! Ρώτα και την μαμα μου (!) από το Καλοκαίρι λέω το τι θα σου ζητήσω!!!!!!

Φέτος λοιπόν ήμουν πάρα πολύ καλό κορίτσι! Έτρωγα όλο το φαγητό μου, διάβαζα τα μαθήματα για το πανεπιστήμιο, έπλενα τα δόντια μου και άκουγα την μαμά μου! (όταν δεν ήθελα να την ακούσω απλά δεν απαντούσα το τηλέφωνο....χιχιχι αλλά μην της το πεις!!!!) Γι αυτούς τους λόγους (και ακόμα πολλούς που δεν μπορώ να σου τους γράψω γιατί θα βαρεθείς να διαβάζεις) πιστεύω πως αξίζω να μου φέρεις αυτά που θα σου ζητήσω!!!!!!!!!!!!

Χμμ, τι θα ήθελα να μου φέρεις όμως....! Δεν θέλω υλικά αγαθά όπως όλα τα άλλα παιδάκια. Πιστεύω πως θα αρκεστώ στο να μου υποσχεθείς ότι όλα τα άτομα που αγαπάω θα είναι πάντα καλά στην υγεία τους και θα είναι ευτυχισμένοι! Ακόμα θέλω να μου υποσχεθείς πως φέτος δεν θα πληγωθώ όσο πληγώθηκα μέσα στο 2008! Πως θα πάρεις τον Πόνο, την Λύπη, τα Δάκρυα και τους Λυγμούς μακριά από την ζωή μου! Και τέλος να μου υποσχεθείς πως θα προσέχεις και θα έχεις ευτυχισμένο εκείνον...Και πως θα πάρω το πτυχίο μου!!!!!

Και εγώ θα έχω δίπλα από το τζάκι ζεστά κουλουράκια και ένα ποτήρι ζεστό γάλα!

Σ' ευχαριστώ πολύ Άγιε Βασίλη που διάβασες το γράμμα μου και που δεν θα με ξεχάσεις!!!!!!!!!!!

Ααααααα Αγιε Βασίλη μην πεις στην μαμα μου ότι υπάρχεις γιατί εκείνη πιστεύει πως δεν υπάρχεις και για να μην στεναχωρηθώ μου παίρνει και αυτή δώρα!!!!!!!! (αυτό με βάζει αυτόματα στην λίστα με τα κακά παιδιά...??? Αν ναι... μπορούμε να κάνουμε πως δεν το διαβασες???)

Με αγάπη

"Το κουτί της Πανδώρας"