Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

Ξανθός φύλακας άγγελος


Ένας ξανθός άγγελος αγκαλιά με παίρνει πάντα, γαλανά μάτια με προσέχουν, τις πίκρες παίρνει μακριά... δεν πρόλαβα να πω αντίο... ίσως δεν έφυγες ποτέ! Mια γλυκιά μελωδία η θύμηση σου! Σε αγαπάω! Η παρουσία έντονη... πόνος η απουσία... γιατι; Δακρυα,ηχοι, προσευχές. Να είσαι εδώ... ξανά να σου πω λίγες λέξεις, σαν ασπρόμαυρη παιδική ζωγραφιά. Η ανάσα κόβεται σιγά...

4 σχόλια:

ΑΝΑΣΑ είπε...

όμορφο πολύ...

Ανώνυμος είπε...

Όλα μαλακώνουν με το χρόνο. Πονάνε πάντα, αλλά μαθαίνεις να ζεις μ' αυτά. Ή καλύτερα χωρίς...
Άσε τον άγγελο να σε παίρνει αγκαλιά.
Μην ξεχάσεις όμως να αγκαλιάζεις εσύ, αυτούς που μένουν δίπλα σου και σου κρατούν το χέρι.

Ο άλλος είπε...

Αν θες να υπάρχουν άγγελοι υπάρχουν.Αν θες να σε παίρνουν αγκαλιά σε παίρνουν.Η αγάπη όμως υπάρχει είτε το θες εσύ είτε όχι. Να μάθεις να αγαπάς.Μεγάλο πράγμα με μεγάλα φτερά. Μην ακούς τι σου λένε οι...γύφτοι.Ο χρόνος δεν είναι για να ανοίγεις λογαριασμούς γιατί δεν ξέρει να υπολογίζει.Μείνε στον μικρό χρόνο που δικαιούσαι και κοίτα να τα χεις καλά μαζί του

ΥΓ Δεν ξέρω γιατί όλοι οι άντρες κάποια στιγμή αποκαλούν τις γυναίκες τους "γυφτάκι". Ρατσισμός

pandora's box είπε...

@ Ανάσα...

Σε ευχαριστώ που πέρασες και γέμισες πνοές το κουτί μου!

@ Γυφτάκι...
Προσπαθώ να κρατάω κοντά μου τους αγγέλους και τους ανθρώπους που με αγαπάνε...αν δεν ξεχάσεις δεν σε ξεχνάνε...!

@ Άλλε...
Χρόνος... όπως ήδη έχω αναφέρει δεν τα πήγα ποτέ καλά μαζί του! Εμένα προς το παρόν δεν με εχουν αποκαλέσει γυφτάκι...αν γίνει όμως μπορεί και να χαμογελάσω αν ξέρω πως μπορώ να περπατήσω ξυπόλητη και να τον κρατάω από το χέρι,να κυλιστώ στην λάσπη ενώ με έχει αγκαλιά και να κοιμηθώ στο τσαντήρι μας χωρίς να φοβάμαι!!