Τετάρτη 21 Μαΐου 2008

Αν ήμουν καρτούν


Αν ήμουν καρτούν,θα με έλιωναν νταλίκες,

θα με τσάκιζαν από γκρεμούς,

θα γινόμουν χαλκομανία κι αμέσως θα επέστρεφα, καινουρioς και απαστράπτων.


Αν ήμουν καρτούν,θα είχα πάντα εμπρός μου ένα στόχο απτό και ξεκάθαρο,

ένα μπιπ-μπιπ ή ένα καναρίνι να κυνηγώ.

Αν ήμουν καρτούν,

θα με έτρεφε η εμμονή μου και θα με πυρπολούσε η αέναη αδυναμία εκπλήρωσης του οράματός μου

Γιατί αυτό που λάμπει στο ανεκπλήρωτο καμιά εκπλήρωση δεν μπορεί να το υποκαταστήσει.

Γιατί αυτό που λάμπει στην προσδοκία καμιά πραγματοποίηση δεν μπορεί να το υποκαταστήσει.


Αν ήμουν καρτούν,γενιές και γενιές παιδιών θα ξελιγώνονταν με τα καμώματά μου,

ενώ οι ενήλικοι θα απολάμβαναν τα κρυμμένα υπονοούμενά μου.

Αν ήμουν καρτούν,οι νόμοι της φυσικής δεν θα είχαν δικαιοδοσία πάνω στο κορμί μου

κι η βαρύτητα δεν θα 'ταν παρά μύθος.


Αν ήμουν καρτούν,χέρι σχεδιαστή θα με ζωγράφιζε πάντα ίδιο,

πάντα απαράλλακτο κι ο χρόνος και τα αποτυπώματά του δεν θα 'ταν παρά μύθος.

Αν ήμουν καρτούν,στον κόσμο μου η αναρχία και ο σουρεαλισμός δεν θα 'ταν μύθος αλλά καθεστώς.

Αν ήμουν καρτούν,δεν θα είχα τη δυνατότητα να πληγώσω κανέναν για περισσότερο από τρία δευτερόλεπτα.

Αν ήμουν καρτούν,τα μάτια μου θα ήξεραν τι να λαχταρούν,

τα χέρια μου θα ήξεραν τι να ζητούν,

τα πόδια μου θα ήξεραν πού πατούν.

4 σχόλια:

Ο άλλος είπε...

Το σουρεαλιστικό με την πρώτη ματιά ποστ σου, είναι βαθύτατα ποιητικό.
Ναι αν ήμουνα καρτούν θα είχα ως καλύτερο σύμμαχο τη σβήστρα. Αλλά είμαστε άνθρωποι .Γι αυτό να θυμάσαι αυτό που έγραψε ο Ελύτης
¨
"λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ, μα ωστόσο λάμπει"

Ανώνυμος είπε...

Πολύ γέλασα αλλά και λυπήθηκα. Πολύ όμορφο

Karpouzenia είπε...

Αν ήμουν καρτούν, την ιστορία θα ζούσα κάποιου άλλου, μέσα από το πλακάτο χρώμα του κορμιού μου...

Αν ήμουν καρτούν, θα ήθελα να πάρω ζωή και να μετρώ τις μέρες με ανάσες...

Αν ήμουν καρτούν, μήπως θα ήμουν ο Πινόκιο;

Εσύ;

pandora's box είπε...

@Αλλε...
σβηστρα...οχι δεν θα ηθελα...αλλά η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να μην αγνοώ αυτό που λάμπει...

@ανάδρομε...
χαίρομαι που σε ξανα είδα στο κουτί μου... τα συναισθήματα είναι ένα βρώμικο παιχνίδι...ποτέ δεν ξέρεις τι να περιμένεις...

@καρπούζι...

ο πινόκιο; μπορεί για να είχα δικαιολογιες να λέω ψέματα στον εαυτό μου...αλλά προτιμώ τον tweety που έχει λυμένο το βιοποριστικό ζήτημα δν νοιάζεται για συντάξεις, βενζίνες, βουλευτές, μηνύσεις κτλ