H πιο καλή μαμά του κόσμου...!

"Σαν χθες θυμάμαι που σε γέννησα 2.250 μόνο. σε πήρα αγκαλιά και σκέφτηκα τώρα αυτό το πλάσμα πρέπει να το αγαπήσω;"

Κάθε φορά που την πιάνουν οι γλύκες της αυτά λέει...σαν να έχει βάλει κασέτα. Δεν είναι οι μόνες καταστάσεις που βάζει κασέτα, είναι όμως η μοναδική που δεν χορταίνω να την ακούς και να την ξανά ακούω....

"Σε κρατούσα όλη την ώρα αγκαλιά για να κοιμηθείς και άμα σε άφηνα έκλαιγες"

Και τώρα κάθε φορά που μου λέει σε αγαπάω και πάει να με φιλήσει την κοιτάω με γουρλωμένα μάτια σαν αν μου είπε ότι στην πραγματικότητα είναι από τον πλανήτη Άρη και πως το σημάδι που έχει στο μπράτσο της δεν είναι από το εμβόλιο που κάνανε τότε αλλά μία μεγάλη είσοδος -σαν να λέμε θύρα usb- από όπου το βράδυ φορτίζει την μπαταρία της... (Μωρέ λέτε να το εννοεί αυτό με την μπαταρία; Σαν να λέμε ότι ο μαιευτήρας μαζί με το μωρό σου δίνει και μία μπαταρία λιθίου -ενίοτε και ηλιθίου- και σου λέει καλό βόλι;) Στην ουσία όμως πολύ μ' αρέσει που με κυνηγάει στον καναπέ να με φιλήσει, που με κοιτάει στα μάτια και ξεχυλίζει η αγάπη...απλά μ'αρέσει να την πειράζω....

Μπορεί να υποστηρίζω πως την οικογένεια μας πρέπει να την αγαπάμε...ότι δεν είναι δικιά μας επιλογή...αυτό το τυπάκι όμως -ναι ναι άμα πέσει το post στα χέρια της θα γριλύσσει που μόλις την είπα τυπάκι...- το αγαπάω και ας το λέω σπάνια, το θαυμάζω και ας μην το ξέρει, το ζηλεύω για όσα έχει καταφέρει, το χρειάζομαι όσο μεγαλώνω όλο και περισσότερο.

Κάποιος μου είχε πει "Σήμερα πιστεύεις πως άνοιξε το συρματόπλεγμα. Θα ανακαλύψεις πως τις περισσότερες φορές το χρειάζεσαι εσύ. Ή για να παραπονιέσαι ή για να εξηγείς". Χαίρομαι που αυτός ο κάποιος είχε δίκιο... το έχω ακόμα ανάγκη αυτό το συρματόπλεγμα...

Με αυτά τα λόγια, τα απλά αλλά γεμάτα αγάπη, θαυμασμό, δάκρυα, προσπαθώ να πω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΜΑΚΑ.... σε ευχαριστώ για όλα και εσένα και .... ξέρει αυτός!!!!