Άνιση μάχη

Αίμα, νερό, δάκρυα...γαυγίσματα, έντονες νευρικές κινήσεις, φωνές, μικρές αδύναμες κινήσεις, κομμένες ανάσες....

Το ρολόι έδειχνε 5 το πρωί, ο ουρανός ίσα ίσα είχε προλάβει να ντυθεί με τα μαγικά μωβ-ροζ χρώματα του προσπαθώντας να αφυπνίσει την φύση και να της τονίσει πως ξεκινάει κάτι καινούριο! Ενώ παράλληλα έδινα μία μάχη με τα σεντόνια. Στον ύπνο μου ξαναζωντάνευαν οι αναμνήσεις των τελευταίων ωρών... πόδια ακουμπησμένα να ξαποστάσουν εκεί που αφρίζει το κύμα ενώ χάνει την μάχη με την αμμουδιά, ηλιοκαμμένη επιδερμίδα ποτισμένη με αλάτι, παγωμένο νερό το οποίο ξεφεύγει από το στόμα -που έχει ακόμα την γεύση της θάλασσας- και ταξιδεύει προς το στήθος, χαμόγελα, μεταλλικά κουτάκια μπύρας με την άμμο κολλημένη πάνω, ομπρέλες που ξιφασκούν με τον ήλιο, "Κωστάκηηηη μην πας στα βαθιά παιδί μου θα πνιγείς!!", το πρώτο μακροβούτι για φέτος έναντι στα κύματα... και κάπου εκεί γαυγίσματα σαν κλέφτες εισέβαλλαν στην ηρεμία....

Οι φρουροί μου, οι σύντροφοι μου τα 3 αγαπημένα μου σκυλιά είχαν περικυκλώσει μία μικρή χιονάτη...όχι για να την προστατέψουν όπως οι 7 νάνοι αλλά για να την κατασπαράξουν... μία μικρή ανυπεράσπιστη κάτασπρη γατούλα αφημένη σαν χιονονιφάδα στο έδαφος προσπαθώντας να αμυνθεί.

Αν είχα προλάβει, αν ήμουν εκεί λίγο νωρίτερα θα είχα προλάβει! Δεν θα ένιωθα την καρδούλα της να σταματάει ενώ ήταν στην αγκαλιά μου. Λίγα λεπτα νωρίτερα να είχα πάει να δω τι γίνεται....τα ματάκια της δεν θα είχαν το κενό...θα έσφιζαν από ζωή...το τρίχωμα της θα ήταν ακόμα γυαλιστερό και όχι ματωμένο και βρεγμένο....και κάπου εκεί δάκρυα.

Την άφησα στην ρίζα από την Μανόλια... δεν κατάφερα να την μεταφέρω πιο πέρα από εκεί...έτρεμα... ένιωθα πως θα ξυπνήσει και με ανθρώπινη φωνή θα μου χτυπήσει κατάμουτρα "ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ! Αν δεν κοιμόσουν θα με είχες σώσει! Αν ήσουν εκεί λίγο νωρίτερα θα με είχες προστατέψει από τους κινδύνους!"

Θα μου πετούσε χωρίς οίκτο όλα όσα ενδόμυχα θέλω να φωνάξω και εγώ... "Αν ήσουν εκέι όταν έπρεπε δεν θα είχα πονέσει!!!!!!" Αλλά πλέον είναι αργά. Τουλάχιστον εγώ είμαι ζωντανή ακόμα...Έχω την ευκαιρία να βγάλω τα νύχια μου και να τα καρφώσω βαθιά μέσα στο δέρμα των επιθετικών σκυλιών που με απειλούν.